Kaci Wołynia. Najkrwawsi ludobójcy Polaków

Polacy mają prawo wiedzieć, kto stał za terrorem i bestialską rzezią, której w barbarzyński sposób dokonano na Wołyniu. Kto zaplanował tamtejsze pogromy i czystki etniczne, wydawał rozkazy i likwidował polskie skupiska, mordując ich mieszkańców.

W powszechnej świadomości Polaków oprawcy z Wołynia nie posiadają twarzy.

Sytuację tę może zmienić książka Marka A. Koprowskiego, którą trzymają Państwo w rękach. Jej autor – znany popularyzator historii – udowadnia, że za ludobójstwem Polaków na Wołyniu stali konkretni ludzie. Znani z imienia i nazwiska działacze OUN i dowódcy sotni UPA. To oni zaplanowali, a następnie zrealizowali metodyczną operację wymierzoną w polskich cywilów. (…)

Zarąbywanie siekierą, rżnięcie piłą, rozbijanie czaszki młotem, palenie żywcem, podrzynanie gardła nożem, topienie w studni, szlachtowanie kosą, wycinanie płodów z brzuchów konających matek, ćwiartowanie, patroszenie, dekapitacja – to nie jest zestawienie makabrycznych średniowiecznych tortur ani wyliczenie metod stosowanych przez czerń kozacką w trakcie powstania chmielnickiego w połowie XVII wieku. W ten sposób członkowie Ukraińskiej Powstańczej Armii mordowali polskich cywilów w 1943 roku na Wołyniu. W ten sposób zadawano śmierć ludziom w Europie w połowie XX wieku.

Ludobójstwo dokonane przez ukraińskich szowinistów na polskiej ludności Wołynia przeraża nie tylko swoją skalą, ale również okrucieństwem oprawców. (…)

Największym atutem książki Marka A. Koprowskiego jest obfite wykorzystanie źródeł banderowskich. Przede wszystkich wspomnień i meldunków działaczy i żołnierzy tej formacji. Dzięki temu możemy spojrzeć na ludobójstwo Polaków z nowej perspektywy. Nie z perspektywy ofiar, ale z perspektywy katów. Banderowcy wcale bowiem nie ukrywali, że konflikt z Polakami rozwiązali „ogniem i mieczem”. Bez litości i bez pardonu.

Z wprowadzenia Piotra Zychowicza

Marek Koprowski jest jednym z najciekawszych polskich popularyzatorów historii.

„Do Rzeczy”

Marek A. Koprowski

Pisarz, dziennikarz, publicysta, historyk. Autor ponad pięćdziesięciu książek. Laureat nagrody „Polcul Foundation Limited” za działalność na rzecz utrzymania kultury polskiej na Wschodzie (2007), Nagrody im. Oskara Haleckiego za „Najlepsza książka popularnonaukowa poświęconą historii Polski w XX wieku” (2013), uhonorowany Medalem Mickiewicz-Puszkin przyznawanym przez Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód za propagowanie kultury polskiej na Wschodzie. Członek Stowarzyszenia Polska-Wschód, a od początku lat 90. Stały współpracownik Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego w Przemyślu.

Odbył około 150 podróży po krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Plony tych wypraw opublikował w postaci kilku tysięcy artykułów i reportaży. Nakładem wydawnictwa Replika ukazały się m.in. kilka opracowań dotyczących zbrodniczych dziejów ukraińskiego nacjonalizmu, biografia jego przywódcy: Bandera. Terrorysta, morderca, fanatyk oraz monografia Prusy Wschodnie w ogniu i krwi.