Praktyki muzyczne pomiędzy utopiami

Przed edukacją stoją ogromne wyzwania. Ken Robinson twierdził, że trzeba ją wymyślić na nowo. Od wielu lat wiele środowisk próbuje to robić. Stawiane są coraz to nowsze pytania, na które brakuje jasnych, jednoznacznych odpowiedzi. Spora część tych refleksji dotyczy edukacji muzycznej, w przypadku której mówi się o kryzysie tożsamości [...]. Na nowo wymagają zdefiniowania założenia edukacyjne, cele, jakie stawiamy szkole. Wiele z nich, ukształtowanych w XX wieku i wcześniej, to być może piękne ideały, ale nieadekwatne do współczesnych realiów, niemożliwe do spełnienia marzenia to nasze tytułowe utopie. W książce próbujemy zmierzyć się z tymi problemami, opisać współczesność w warstwie myśli i założeń oraz codziennych praktyk szkolnych. Poszukujemy sensu i tożsamości dla edukacji muzycznej. Do dyskusji zaprosiliśmy wybitnych znawców zagadnienia, osoby uznane, które od lat zajmują się tą tematyką, a także młode, które dopiero przystępują do zmagań z tymi problemami. Ich głos jest nie mniej ważny i cenny. Być może to właśnie ci ludzie potrafią lepiej zrozumieć obecne niepokoje, potrzeby młodych generacji i wejść w horyzont przyszłych wyzwań.